....για πάντα

Κορίτσια σκεφτόμουνα 

πως ιδανικά θα ήταν πριν ξεκινήσουμε αυτό το project,

να έχουμε κάνει μία πολύ καλή γενική, 

να έχουμε ξεσκαρτάρει τη σαβούρα 

(το πιο δύσκολο κομμάτι απ' όλα για μένα είναι αυτό

 να ξεφορτωθώ τους τόννους πραγμάτων 

που έχω συσσωρεύσει όλα αυτά τα χρόνια παρόλο που και σαν νοοτροπία και σαν αισθητική αυτό που επικρατεί στο σπίτι μας

είναι πολύ minimal.... 

αλλά υπάρχουν κάποιοι "μυστικοί χώροι" που κρύβουν 

πολύ τρέλα μέσα τους!!!!)

  

να έχουμε ένα σπίτι χωρίς εκκρεμότητες να μας κυνηγάνε

και να ξεκινήσουμε στην αρχή συντηρώντας και κατόπιν επεμβαίνοντας για ακόμα καλύτερα αποτελέσματα.

Άλλωστε πάντα υπάρχει χώρος για βελτίωση....

Όμως αυτό είναι, για μένα τουλάχιστον αδύνατον

οπότε θα συμβιβαστώ και θα προσπαθήσω να κάνω ένα βήμα τη φορά....

Δεν μπορώ όμως να καταλάβω γιατί ενώ θα μπορούσα πολύ εύκολα να είχα αποφύγει τη συσσώρευση άχρηστων πραγμάτων 

κατέληξα έρμαιο αυτών .....

με αποτέλεσμα να με πνίγει μία ανελέητη σαβούρα του τύπου 

"θα μου χρειαστεί κάποια στιγμή" 

η 

"θα έρθει η ώρα που θα το φορέσω" 

η

"κάπου υπάρχουν τα καπάκια τους"

η

χιλιάδες ακόμα δικαιολογίες που συντηρούν

και επαυξάνουν  το εμβαδόν τους!!!

Μία κατάσταση που αρνούμαι να αντιμετωπίσω....

και όσες φορές έχω προσπαθήσει απαντώ στον εαυτό μου, 

καθησυχαστικά, θα γίνει ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ!

Μία στιγμή που άντεξε στο χρόνο και κράτησε 

για ....ΠΑΝΤΑ!

Μήπως τελικά έχω ανακαλύψει το μυστικό της παντοτινής ευτυχίας?

...και μπορώ όλες αυτές τις στιγμές απόλυτης χαράς

να τις κάνω να κρατήσουν για πάντα ?!